|
Als ik schilder...
Met schilderen raak ik mijn emoties kwijt.
Soms moet ik eerst met grote kwasten en veel verf mijn emoties kwijt
raken voordat ik rust heb
om tot de verfijning van mijn werk te komen.
Ik ben altijd met kleuren bezig, afstemmen op sfeer en de kunst van
het weglaten.
De natuur is mijn grootste inspiratiebron in alles.
De schoonheid van de kleuren…
Het ritme van de eenvoud, zoals fluitenkruid langs de dijken of een
stuk wortel van een boom...
De zon met zijn licht en warmte…
De stilte in de bergen…
Het ruizen van de zee…
Het mooie van de natuur is dat je het zomaar krijgt. Iedereen, arm
of rijk.
Een dier kan me raken, dat wil ik dan vast leggen.
Het gevoel van wat er is maar wat je niet ziet, dat wil ik in vorm
en kleur weergeven.
De leegte tussen de verflagen daar zit het ritme van mijn ziel.
Het worstelen met de goede vorm, stoppen, kijken, en weer opnieuw.
Het is mijn leerproces.
Omdat ik van nature een extravert mens ben is schilderen voor mij,
naar binnen gaan in mijn eigen ziel.
Daar word ik een heel mens van, een mens die innerlijke rust krijgt.
Het is de toegang tot mijn innerlijke kracht.
|
|